-A ty skąd jesteś? - Nie wiedziałam czy już mi to mówiła dlatego chciałam się dowiedzieć.
-Coż za odmiana. - Powiedziała kpiąco. Spojrzałam na nią z zmarszczonym czołem. -Pierwsza się odezwałaś. - Dodała.
-Daj spokój. - Machnęłam obojętnie ręką. -Nie możesz po prostu odpowiedzieć?
-Z Polski. - Odpowiedziała w końcu na moje pytanie. -Dzielimy granicę, nie?
Serio, Polska? Od dziecka nieznoszę tego kraju. Z resztą Rosja i Polska nie mają najlepszych kontaktów i w przeszłości też tak było i za pewne w przyszłości też tak będzie. Rosja to jedno z niewielu mocsrstw na świecie a Polska jest małym krajem.
-Taaak. - Ociągnęłam się w wypowiedzi. -To prawda.
-Jakoś nie widzę twojego entuzjazmu z tego powodu. - Spoglądała na mnie.
-I go nie zobaczysz. Nie ma z czego tu się cieszyć. - Odgarnęłam swojego kucyka do tyłu. -Od dziecka nie przepadam za Polską.
-Można wiedzieć dlaczego? - Zrobiła wielkie oczy.
-Nie można. To są moje sprawy. - Odpowiedziałam.
Jaka ona jest ciekawska. Takie osoby mnie irytują. Chcą wiedzieć wszystko. Wtykają nos w nie swoje sprawy mimo, że to ich nie dotyczy. Niech lepiej zajmą się swoimi sprawami a nie sprawami innych. Pech chciał, że Klara należy do osób ciekawskich. Do jakiego stopnia to nie wiem.
-Ok. - Wzruszyła ramionami.
Czas wolny już dobiegał końca. Udałymśy się już do wyjścia gdzie wszyscy mieli czekać. Jak tylko wszyscy wsiedli do autokaru to od razu ruszyliśmy. Jak się na miejscu ukazało jesteśmy w Lillehammer. Nasz główny cel tutaj to skocznie. To akurat może być ciekawe. Czasami oglądam skoki i nawet są spoko. Klary przy mnie nie było, dołączyła się do innych osób z czego się cieszyłam. W końcu mogę być sama i nikt nie będzie próbował ze mną rozmawiać.
(Klara?)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz