-Czasami ale to zależy. - Odpowiedziałam obojętnie.
-Od czego?
-Od różnych rzeczy. - Wzruszyłam ramionami.
-Jakich? - Nie dawała za wygraną.
-Różnych. Nie chce mi się ich teraz wymieniać. - Byłam już lekko poirytowana tym "przesłuchaniem".
-Chodzi o mnie?
-Chodzi o to że taki mam charakter. Nie lubię dużo rozmawiać. - Mówiąc to zatrzymałam się. -Teraz już wiesz więc możemy skończyć to przesłuchanie?
-Ok.
-Pytałaś się co robimy, mam pewien pomysł. Chodźmy na kawę.
W odpowiedzi tylko skinęła głową. Ruszyłyśmy dalej. Mam nadzieję, że teraz już nie będzie mnie męczyć. Nie znoszę jak ktoś próbuje ze mną rozmawiać na siłę, i tak nic nie wskóra a tylko mnie to denerwuje. W końcu dotarłyśmy do celu. Zamówiłam sobie frappuccino karmelowe. Usiadłam przy wolnym stoliku pijśc powoli kawę rozkoszując się jej smakiem. Dziewczyna zaraz się do mnie dosiadła ze swoją kawą. Miałam nadzieję, że wypijemy je w milczeniu ale się przeliczyłam.
-Jaka jest Rosja? - Zaczęła rozmowę.
-Taka sama jak inne kraje. - Rzuciłam od niechcenia. Znów zaczyna rozmowę, która i tak zaraz się skończy na niczym. Tym razem chciała rozmawiać o moim rodzinnym kraju. Kraj jak kraj. Jak chce wiedzieć jaka jest Rosja to niech sprawdzi sobie w internecie. Więcej się z niego dowie niż ode mnie. Nie znaczy to że nie lubię Rosji, uwielbiam ją ale po prostu nie chce mi się rozmawiać. Zapewne jeszcze nie raz spróbuje ze mną nawiązać rozmowę ale jak do tej pory nic z tego nie wyjdzie. Jeśli nie odpowiada jej moje towarzystwo to zawsze może sobie znaleźć inne. Ja jej przy sobie siłą nie trzymam.
(Klara?)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz