Nie wiedziałam co powiedzieć czułam się źle z tym,że mu nie zaufałam:
-Liam, ja...Nie chciałam, żebyś odebrał to tak,że ja bawiłam się twoimi uczuciami-wydukałam po czym zwinełam rękę w pięść i kontynuwałam
-Nie wiesz jakie to uczucie, kiedy wszyscy robią z Ciebie psychicznie chorą osobę.
Jak wymagają od Ciebie, żebyś po prostu przyznał do tego,że zabiłeś dlatego,że coś Ci odwaliło...
Nie chciałam,żebyś po prostu się rozczarował,że jestem jak to twierdzi psycholog psychiczna.Nie chciałam Cię do tego wszystkiego mieszać wymagać abyś ze mną był tylko dlatego,że stało się tak a nie inaczej.Ja po prostu się bałam,że nie zrozumiesz mnie a właściwie tego co zrobiłam...-Zaciśniętą pięścia przetrałam łzy z moich policzków i patrzyłam na swoje ręcę czują na sobie wzrok Liama i po chwili znowu się odezwałam:
-Przepraszam za to,że nie byłam z tobą szczera,ale wiem,że to nie wystarczy.
-Chole,dlaczego myślisz,że ja jestem taki?-spytał po czym kontynuował-
-Wiem,że nasze relacje były na samym początku nie najlepsze,ale staram się,aby był jak najlepsze tylko,że ty nie pozwalasz mi na to.Nie pozwalasz abym był przy tobie,kiedy tego potrzebujesz.
Nie chcesz ze mną rozmawiać o tym,ponieważ się boisz,że Cię odrzucę? A to nie prawda kocham Cię i cholernie mi na tobie zależy...
Wstałam z łóżka i stanełam na równe nogi,czując,że jest mi duszno i kręci mi się w głowie.Chciałam coś powiedzieć,ale zemdlałam...
Słyszałam jedynie głos Liam,który coś do mnie mówi...
(Liam?)
Notka od administracji:
SPACJA PO ZNAKACH INTERPUNKCYJNYCH
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz